رمان پستچی قسمت پنجم چیستا یثربی
#رمان_پستچی #قسمت_پنجم #چیستا_یثربی
- ﻣﯿﺪوﻧﯽ دوﺳﺘﺖ دارم؟ﺣﺎﻻ ﭼﯿﮑﺎر ﮐﻨﯿﻢ؟ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺷﻌﺮ ﺑﻮد.ﺗﻤﺎم ﺷﻌﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﺣﺎﻻ ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮدم ، در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﻫﯿﭻ ﺑﻮد.از ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺐ ، داﻧﺸﮕﺎه، ﺧﯿﺎﺑﺎن و ﺧﺎﻧﻪ، اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﺗﮑﺮار ﻣﯿﮑﺮدم و ﻓﻘﻂ ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ ﭼﺮا ﺑﻪ ﺧﻂ دوم آن ﮐﻪ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪم ،دﻟﻢ ﻓﺸﺮده ﻣﯿﺸﺪ."ﺣﺎﻻ ﭼﯿﮑﺎر ﮐﻨﯿﻢ؟"ﺧﺐ ، ﻫﺮ ﮐﺎری ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ.ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﺳﯿﻢ.ﭼﺮا آن ﺳﻮال را ﭘﺮﺳﯿﺪی ﻋﻠﯽ؟ ﺗﺎ اﻧﺘﻬﺎی ﺟﻬﺎن ﻣﯿﺸﺪ ﭘﺎﺑﺮﻫﻨﻪ دوﯾﺪ، اﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ. ﺑﻌﺪ از روز ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﺗﺎ ﭼﻨﺪ روزی ﻧﺪﯾﺪﻣﺶ. ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﻮد.ﺑﺎد ﺑﯽ اﻧﺼﺎف ، ﺑﺎ ﻋﻄﺮ ﻣﻮﻫﺎی ﻋﻠﯽ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪارم ﻣﯿﮑﺮد.اﺳﻢ ﺑﻘﺎل ﻣﺤﻠﻪ،ﻋﻠﯽ ﺑﻮد.اﺳﻢ ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش و ﺣﺘﯽ ﺣﺮاﺳﺖ ﻣﺠﻠﻪ، ﻋﻠﯽ!ﺟﻬﺎن ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ، ﺷﻮﺧﯽ اش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد.ﭼﻘﺪر در روز ﺑﺎﯾﺪ ﻋﻠﯽ ﻋﻠﯽ ﻣﯿﮑﺮدم و ﺧﻮد ﻋﻠﯽ ﻧﺒﻮد !ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ای ﺑﻪ اداره ﭘﺴﺖ ﺑﺮوم.دﯾﺪم ﺟﻠﻮی ﻫﻤﮑﺎراﻧﺶ ﻧﻤﯿﺸﻮد. ﯾﮏ ﻋﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻔﺘﯽ، ﻫﻤﻪ ی ﻣﺮدان ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺑﺮﻣﯿﮕﺸﺘﻨﺪ.ﺧﺪاﯾﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻋﻠﯽ در ﯾﮏ ﺷﻬﺮ!ﻣﮕﺮ ﯾﮏ زن ﭼﻘﺪر ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪﯾﺎ ﻋﻠﯽ ﺑﮕﻮﯾﺪو ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺟﻮاﺑﺶ را ﻧﺪﻫﺪ! ﯾﮏ اﺗﺎق ﮐﻮﭼﮏ ﺗﻤﺮﯾﻦ در داﻧﺸﮕﺎه .ﺑﺎران ﺷﺪﯾﺪی ﻣﯿﺒﺎرﯾﺪ.ﺑﺎزﯾﮕﺮم از ﭘﻨﺠﺮه ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ:ﻃﻮﻓﺎن ﻧﻮح ﺷﺪه ! ﻫﻤﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن را ﺳﯿﻞ ﺑﺮداﺷﺘﻪ.آن آﻗﺎ ﻫﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﺧﻮد ﻧﻮﺣﻪ.ﻣﻨﺘﻈﺮه ﻣﺴﺎﻓﺮﺷﻮ ﺑﺒﺮه.اﻣﺎ ﻧﯿﻮﻣﺪه! ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم.ﻋﻠﯽ ﺑﻮد!زﯾﺮ آن ﻫﻤﻪ ﺑﺎران؛ ﺷﺒﯿﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﻃﻼﯾﯽ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻪ از آب دور اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ!ﺑﺪون ﺑﺎراﻧﯽ ،ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ و ﻧﻔﺲ زﻧﺎن رﺳﯿﺪم، ﺳﻼم ﮐﺠﺎ ﺑﻮدی؟ ﯾﻪ ﻗﺮﻧﻪ! ﮔﻔﺖ: ﺳﻪ روزه ! ﮔﻔﺘﻢ :ﺗﻮ ﺳﻪ روز،ﺳﻬﺮوردی رو ﮐﺸﺘﻦ ! ﺧﯿﺮه ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮد.ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺑﺎراﻧﯽ ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﻢ را ﻣﯽ ﺷﺴﺖ، ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﻢ ﮐﺮده.
ﮔﻔﺖ ﭼﺮا ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ ﮔﻔﺘﻢ :ﻣﻦ؟ﮔﺮﯾﻪ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ.ﺑﺎروﻧﻪ ! و ﺑﺎ ﭘﺸﺖ دﺳﺘﻢ ﺻﻮرﺗﻢ را ﭘﺎک ﮐﺮدم.ﭼﺘﺮ ﺳﯿﺎﻫﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ : ﺑﯿﺎ اﯾﻦ زﯾﺮ. ﮔﻔﺘﻢ :آﺧﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻣﻨﻮ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻦ. ﮔﻔﺖ:زﯾﺮ ﭼﺘﺮ واﯾﺴﺎدی.آدم ﮐﻪ ﻧﮑﺸﺘﯽ! زﯾﺮ ﭼﺘﺮ ﻋﻠﯽ، ﺷﺮوع ﺑﻪ راه رﻓﺘﻦ ﮐﺮدﯾﻢ.ﺣﺎﻻ دﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ آﺳﻤﺎن ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﺒﺎرد. ﺑﺎران،ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ و او زﯾﺮ ﯾﮏ ﭼﺘﺮ، ﺗﻤﺎم ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎرا ﺑﺮوﯾﻢ.آﻧﻘﺪر ﺑﺮوﯾﻢ ﮐﻪ دﻧﯿﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد و ﻋﻠﯽ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ. ﮔﻔﺖ : ﯾﻪ ﮐﻢ ﻣﺎدرم ﻧﺎﺧﻮﺷﻪ.ﻣﯿﺪوﻧﯽ، از ﺑﭽﮕﯽ ﻣﻦ و دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﻣﻮ، ﺑﺮای ﻫﻢ ﻧﺸﻮن ﮐﺮده ﺑﻮد.ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺒﺮﯾﻢ.ﻣﻦ ﻧﺮﻓﺘﻢ.ﻣﺎدرم ﻫﻢ اﻓﺘﺎد!روی ﻧﯿﻤﮑﺘﯽ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ.از زﯾﺮ ﭼﺘﺮش آﻣﺪم ﺑﯿﺮون.ﭼﺘﺮ را ﺑﺴﺖ.ﻫﺮدو ﺧﯿﺲ آب.اﻧﮕﺎر ﻫﻤﻪ ﻣﺎﻫﯿﻬﺎی ﺣﻮض روﺑﺮو در دﻟﻢ ﻣﺮدﻧﺪ. ﮔﻔﺘﻢ دوﺳﺶ داری؟ ﮔﻔﺖ ﻧﻪ! ﻣﻦ ﺗﻮ رو دوﺳﺖ دارم.ﯾﺎﺗﻮ ﯾﺎ ﻫﯿﭽﮑﺲ.ﻣﺎدرم ﻣﯿﺨﻮاد ﺑﺒﯿﻨﺪﺗﻮن، ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﻣﺎدرﺗﻮ. ﮔﻔﺘﻢ : ﭼﺮا ﺣﺎﻻ؟ ﺑﺎﺷﻪ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری. ﮔﻔﺖ رﺳﻤﻪ ! ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم. ﮔﻔﺖ:ﻣﯿﺮﺳﻮﻧﻤﺖ. ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻪ! ﺑﯽ ﺑﺪرود ،ﺳﻮار اوﻟﯿﻦ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﺷﺪم ﮔﻔﺘﻢ:اﻣﺎﻣﺰاده داود! راﻧﻨﺪه ﮔﻔﺖ ﺷﺐ ﻣﯿﺮﺳﯿﻢ.
ﮔﻔﺘﻢ :ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺑﺮﺳﯿﻢ.ﺑﺮو!
- ﻣﯿﺪوﻧﯽ دوﺳﺘﺖ دارم؟ﺣﺎﻻ ﭼﯿﮑﺎر ﮐﻨﯿﻢ؟ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺷﻌﺮ ﺑﻮد.ﺗﻤﺎم ﺷﻌﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﺣﺎﻻ ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮدم ، در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﻫﯿﭻ ﺑﻮد.از ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺐ ، داﻧﺸﮕﺎه، ﺧﯿﺎﺑﺎن و ﺧﺎﻧﻪ، اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﺗﮑﺮار ﻣﯿﮑﺮدم و ﻓﻘﻂ ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ ﭼﺮا ﺑﻪ ﺧﻂ دوم آن ﮐﻪ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪم ،دﻟﻢ ﻓﺸﺮده ﻣﯿﺸﺪ."ﺣﺎﻻ ﭼﯿﮑﺎر ﮐﻨﯿﻢ؟"ﺧﺐ ، ﻫﺮ ﮐﺎری ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ.ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﺳﯿﻢ.ﭼﺮا آن ﺳﻮال را ﭘﺮﺳﯿﺪی ﻋﻠﯽ؟ ﺗﺎ اﻧﺘﻬﺎی ﺟﻬﺎن ﻣﯿﺸﺪ ﭘﺎﺑﺮﻫﻨﻪ دوﯾﺪ، اﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ. ﺑﻌﺪ از روز ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﺗﺎ ﭼﻨﺪ روزی ﻧﺪﯾﺪﻣﺶ. ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﻮد.ﺑﺎد ﺑﯽ اﻧﺼﺎف ، ﺑﺎ ﻋﻄﺮ ﻣﻮﻫﺎی ﻋﻠﯽ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪارم ﻣﯿﮑﺮد.اﺳﻢ ﺑﻘﺎل ﻣﺤﻠﻪ،ﻋﻠﯽ ﺑﻮد.اﺳﻢ ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش و ﺣﺘﯽ ﺣﺮاﺳﺖ ﻣﺠﻠﻪ، ﻋﻠﯽ!ﺟﻬﺎن ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ، ﺷﻮﺧﯽ اش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد.ﭼﻘﺪر در روز ﺑﺎﯾﺪ ﻋﻠﯽ ﻋﻠﯽ ﻣﯿﮑﺮدم و ﺧﻮد ﻋﻠﯽ ﻧﺒﻮد !ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ای ﺑﻪ اداره ﭘﺴﺖ ﺑﺮوم.دﯾﺪم ﺟﻠﻮی ﻫﻤﮑﺎراﻧﺶ ﻧﻤﯿﺸﻮد. ﯾﮏ ﻋﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻔﺘﯽ، ﻫﻤﻪ ی ﻣﺮدان ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺑﺮﻣﯿﮕﺸﺘﻨﺪ.ﺧﺪاﯾﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻋﻠﯽ در ﯾﮏ ﺷﻬﺮ!ﻣﮕﺮ ﯾﮏ زن ﭼﻘﺪر ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪﯾﺎ ﻋﻠﯽ ﺑﮕﻮﯾﺪو ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺟﻮاﺑﺶ را ﻧﺪﻫﺪ! ﯾﮏ اﺗﺎق ﮐﻮﭼﮏ ﺗﻤﺮﯾﻦ در داﻧﺸﮕﺎه .ﺑﺎران ﺷﺪﯾﺪی ﻣﯿﺒﺎرﯾﺪ.ﺑﺎزﯾﮕﺮم از ﭘﻨﺠﺮه ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ:ﻃﻮﻓﺎن ﻧﻮح ﺷﺪه ! ﻫﻤﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن را ﺳﯿﻞ ﺑﺮداﺷﺘﻪ.آن آﻗﺎ ﻫﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﺧﻮد ﻧﻮﺣﻪ.ﻣﻨﺘﻈﺮه ﻣﺴﺎﻓﺮﺷﻮ ﺑﺒﺮه.اﻣﺎ ﻧﯿﻮﻣﺪه! ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم.ﻋﻠﯽ ﺑﻮد!زﯾﺮ آن ﻫﻤﻪ ﺑﺎران؛ ﺷﺒﯿﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﻃﻼﯾﯽ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻪ از آب دور اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ!ﺑﺪون ﺑﺎراﻧﯽ ،ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ و ﻧﻔﺲ زﻧﺎن رﺳﯿﺪم، ﺳﻼم ﮐﺠﺎ ﺑﻮدی؟ ﯾﻪ ﻗﺮﻧﻪ! ﮔﻔﺖ: ﺳﻪ روزه ! ﮔﻔﺘﻢ :ﺗﻮ ﺳﻪ روز،ﺳﻬﺮوردی رو ﮐﺸﺘﻦ ! ﺧﯿﺮه ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮد.ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺑﺎراﻧﯽ ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﻢ را ﻣﯽ ﺷﺴﺖ، ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﻢ ﮐﺮده.
ﮔﻔﺖ ﭼﺮا ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ ﮔﻔﺘﻢ :ﻣﻦ؟ﮔﺮﯾﻪ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ.ﺑﺎروﻧﻪ ! و ﺑﺎ ﭘﺸﺖ دﺳﺘﻢ ﺻﻮرﺗﻢ را ﭘﺎک ﮐﺮدم.ﭼﺘﺮ ﺳﯿﺎﻫﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ : ﺑﯿﺎ اﯾﻦ زﯾﺮ. ﮔﻔﺘﻢ :آﺧﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻣﻨﻮ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻦ. ﮔﻔﺖ:زﯾﺮ ﭼﺘﺮ واﯾﺴﺎدی.آدم ﮐﻪ ﻧﮑﺸﺘﯽ! زﯾﺮ ﭼﺘﺮ ﻋﻠﯽ، ﺷﺮوع ﺑﻪ راه رﻓﺘﻦ ﮐﺮدﯾﻢ.ﺣﺎﻻ دﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ آﺳﻤﺎن ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﺒﺎرد. ﺑﺎران،ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ و او زﯾﺮ ﯾﮏ ﭼﺘﺮ، ﺗﻤﺎم ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎرا ﺑﺮوﯾﻢ.آﻧﻘﺪر ﺑﺮوﯾﻢ ﮐﻪ دﻧﯿﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد و ﻋﻠﯽ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ. ﮔﻔﺖ : ﯾﻪ ﮐﻢ ﻣﺎدرم ﻧﺎﺧﻮﺷﻪ.ﻣﯿﺪوﻧﯽ، از ﺑﭽﮕﯽ ﻣﻦ و دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﻣﻮ، ﺑﺮای ﻫﻢ ﻧﺸﻮن ﮐﺮده ﺑﻮد.ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺒﺮﯾﻢ.ﻣﻦ ﻧﺮﻓﺘﻢ.ﻣﺎدرم ﻫﻢ اﻓﺘﺎد!روی ﻧﯿﻤﮑﺘﯽ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ.از زﯾﺮ ﭼﺘﺮش آﻣﺪم ﺑﯿﺮون.ﭼﺘﺮ را ﺑﺴﺖ.ﻫﺮدو ﺧﯿﺲ آب.اﻧﮕﺎر ﻫﻤﻪ ﻣﺎﻫﯿﻬﺎی ﺣﻮض روﺑﺮو در دﻟﻢ ﻣﺮدﻧﺪ. ﮔﻔﺘﻢ دوﺳﺶ داری؟ ﮔﻔﺖ ﻧﻪ! ﻣﻦ ﺗﻮ رو دوﺳﺖ دارم.ﯾﺎﺗﻮ ﯾﺎ ﻫﯿﭽﮑﺲ.ﻣﺎدرم ﻣﯿﺨﻮاد ﺑﺒﯿﻨﺪﺗﻮن، ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﻣﺎدرﺗﻮ. ﮔﻔﺘﻢ : ﭼﺮا ﺣﺎﻻ؟ ﺑﺎﺷﻪ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری. ﮔﻔﺖ رﺳﻤﻪ ! ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم. ﮔﻔﺖ:ﻣﯿﺮﺳﻮﻧﻤﺖ. ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻪ! ﺑﯽ ﺑﺪرود ،ﺳﻮار اوﻟﯿﻦ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﺷﺪم ﮔﻔﺘﻢ:اﻣﺎﻣﺰاده داود! راﻧﻨﺪه ﮔﻔﺖ ﺷﺐ ﻣﯿﺮﺳﯿﻢ.
ﮔﻔﺘﻢ :ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺑﺮﺳﯿﻢ.ﺑﺮو!
۳.۰k
۰۹ خرداد ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.