دل نوشته

دل نوشته

همیشه از کنار می گذاشتم ساعت برای من مظهر گذر زمان بود

چه میدانستم این عقربه ها به ریش من میخندن

چه میدانستم روزی صدای تیک تاک
ساعت
لرزه به اندام من میاندازد

و تمسخر همگان شوم

آه از این زمان

که روزی به دنبال من میگشت

و حالا من به دنبال او

آه از این ساعت و این گذرش

که چه بیرحمانه برمن تاخت

برمنی که بیست و چهار ساعت زمان برایم کم بود

چه تاختنی بود که من غریبانه به خلوت افتادم