نکنه یکی بیاد برات بهتر از من بنویسه و منو یادت بره؟ هان؟

نکنه یکی بیاد برات بهتر از من بنویسه و منو یادت بره؟ هان؟ نکنه بلدتر باشه تو رو؟ نکنه قشنگ باشه، دلت بلرزه؟ نکنه بیاد دستاتو بیگیره محکم، خلاص شی از فکر من؟ نکنه اصن منو یادت رفته؟ نکنه دلت نخواد یه وقتایی در شبانه روز - بیست و چهارساعته ها لامصب - بیشینی به من فک کنی که تموم وجودم خواستنت بود؟ نکنه یکی بیاد دست ببره تو موهات، زیر گوشت پچ پچ کنه دلت بلرزه واسش؟ نکنه بری بغلش؟ نکنه دستات یخ کنه بری قایمشون کنی تو دستای یکی دیگه؟ نکنه یادت نباشه من رو؟ نکنه یکی بیاد بیشتر از من واست ضعف بره، سبک شیم پیشت؟ نکنه دستاتو باز کنی اون مدلی، بغل بخوای ازش؟ هان؟ نکنه مژه هاتو بیشتر از من دوست داشته باشه؟ نکنه نگاش کنی، از اون نگاها که هنوزم وقتی یادشون میوفتم دلم قنج میره واسشون؟ نکنه یکی بیاد خل و چل نباشه مثل من، همچین مُوَقِر و درست حسابی و جدی باشه همونجوری دوست داشتی و عاشقش بشی؟ بدم میاد از این آدم حسابیا... 
میگم نکنه راست میگن دوستام؟ نکنه اصن یادت نیست؟ ننداخته باشی دور اون دیوونه بازیا رو، اون بوس و بغلا رو؟ یادته اصن اون منِ شر رو که آروم شده بود تو بغلت؟ یادته. یادت نیست؟ یادته.
درسته هیچی نمیگی، صدات نیست، دستات نیست، ولی یادته.
مطمعنم که یادته...
یعنی مجبورم و باید فکر کنم که یادته وگرنه که چه کاریه راه برم توی شهر؟ این هوا رو راه بدم توی ریه هام به هوای کی؟ یادته مطمعنم..
باید یادت باشه
مجبورم تلقین کنم به خودم که منو یادته... :)