دیشب که از سر کار میومدم موقع عبور از خیابون یه پسربچه شن

دیشب که از سر کار میومدم موقع عبور از خیابون یه پسربچه شنگول و شاد دیدم که دست پدرشو گرفته بود.یه لحظه به ذهنم رسید چی باعث میشه پسربچه ای با شور و انرژی و نشاط و امید، تبدیل میشه به جوانی بی انگیزه و با نگاهی منفی به همه چیز؟شاید اولین چیزی که به ذهنمون برسه وضعیت ناامیدکننده جامعه است.اینکه هر روز یه خبر یا شایعه درست یا غلط میشنویم.هر روز یه خبر از تحریم و تورم و بیکاری و ... اما این میتونه دلیل اصلی باشه؟یعنی کشورهایی که به نظر میرسه توسعه یافته اند و دارای بهترین امکانات، نسل جوان پر شور و نشاط و امیدی دارند؟اگه اینطوره اینهمه آمار جرم و جنایت وخودکشی و فساد از کجا اومده؟ این وسط سوالات دیگه ای هم هست که فاکتور میگیرم.مثلا امید به چی؟نشاط به چه بهایی؟انرژی ناشی از چی؟
برگردیم به سوال اول: چی از یه پسربچه پرشور و نشاط و امید یه جوان بی انگیزه میسازه؟فقط عوامل بیرونی؟!!!
شاید وقت این رسیده که برسیم به عوامل و انگیزه های درونی انسان.شاید باید درکنار هندسه و ادبیات و تاریخ و فیزیک و شیمی به بچه هامون از بچگی، زندگی کردن آموزش بدیم.قطعا بیشتر به دردش میخوره.اینطور نیست؟ #من_نوشت:
روز معلم مبارک همه معلمای دوست داشتنی کشورم...🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 #روز_معلم مبارک خواهرکوچولوی خودم😘 😘 😘 #سند_ننگین_۲۰۳۰ #۲۰۳۰_علیه_هویت #معلم💖