وقتی بمیرم

وقــتـی بـمــیرم،

هیــچ اتفاقـی نمـیـفـته...

نه جــایی بـه خاطــرم تعطــیل میشـه،

نه تــو اخـبـار حـرفی زده میــشــه...

نه خـیابونــی بـســته مــیشــه...

نه تـوی تقــــویم خطـی بـه اسـمـم نوشـته میــــشه...

فـقـط موهــای مامـانـم ســفید میـشـه و خــودش شــکســته...

فــامـیل چـند روز آســوده از کـــار...

خواهـرم بـعـد چــن وخ خاطـراتمــو لا بـه لای مشــکلات کمــرنـگ میـبـیـنن...

دوســـتام بـعد خاکســپاری موقـع خـوردن کـبـاب آروم آروم خـنده هاشــون

شــروع میـشه..

مــن فـقط تــنهــا گورکن و غســالی رو خـســته میـکـنم.....

و مــداحـی کـه الکــی ازخــوبی هـام میــگه و بـقیه اشــک تمـســــــاح مـیریـزن ...