حــرف زنــانــه

حــرف زنــانــه

زن زیبایی نیستم
موهایی دارم سیاه که فقط
تا زیر گردنم می آید
وته شب را به یادت میآورد
نه ابریشم
نه سکوت شاعرانه
نه حتی خیال یک خواب آرام
پوست گندمی دارم
که نه به گندم می ماند
نه کویر
و چشم هایی
که گاهی سیاه می زند
گاهی قهوه ای
و گاه که به یاد مادرم می افتم
عسلی می شود و کمی خیس
دست هایم . . . دست هایم
دست هایم مهربانند
و هر از گاهی
برای تو
به یاد تو
به عشق تو
شعر می نویسند
مرا همینطور ساده دوست داشته باش
با موهایی که نوازش می خواهند
و دست هایی که نوازشت می کنند
و چشم هایی که
به شرقی صورت من می آیند . . .