تناسخ چپتر 11

بچه ها امروز تکلیف زیاد داریم و لی گذاشتم فعلا هم میزارم الا مدرسه
هست بدتر شده باید تا اخر تابستون تمومش میکردم ببخشید بریم :

داخل ذهن : اخه کلاس چیش کثیفه خانم معلم

دیگه داره زمستون شروع میشه ( این همه گذشت تازه زمستون شده😑)

داخل ذهن : الان من چیه این کلاسو تمیز کنم یکی باید مغزمو که پر فکر تمیز کنه

هنوزم تو فکرم چطوری من زندگی قبلیم رو بیاد اوردم حتی اون موقع هم خانوادم مرده بودن

اگه کانائه دوباره بدنیا بیاد بی مقدمه باهاش وقت میگذرونم حتی اگه یه بچه باشه

بعد مدرسه...

من همیشه از یه راه دیگه میرفتم خونه ولی الان میخوام مسیرمو تغیر بدم

عه یه مدرسه مال بچه هاست؟

یه نگاه میکنم یکی بیرون نشسته داره گریه میکنه

نزدیک تر میشم

موهاش مشکیه

دو تا روبان به سمت راست و چپش زده

نزدیک تر میشم

میگم : اهای کوچولو چی شده که داری گریه میکنی

سرشو بلند میکنه

چشاش صورتی روشنه

چطور ممکنه این خیلی شبیه کانائه هست

اسمت چیه ؟

کانائه

نگفتی چرا ناراحتی

کانائه : همیشه همه بچه ها مسخرم میکنن چون چشام صورتی روشنه

میگم : میدونی چیه چشاش منم شاید عجیب باشه ولی بازم ازش راضیم چون این طوری بدنیا اومدم
هرکی زیبایی خودشو داره
راستی هر وقت دلت گرفت بهم بگو ازین به بعد من از اینجا رد میشم باش
کانائه : باشه ممنونم .بغلم کرد
میرم
داره برف میاد
به این فکر میکنم که شاید منم باید احساساتمو بروز بدم

شاید من ادم مخفی کاریم ( شاید نداره خواهر من 😑 )

حالا اون دوما میدونه من کجا زندگی میکنم برای همین اینکه برم خونه اصلا خوب نیس

شاید بتونم برم خونه ی گیو ما دیگه دوستیم مگه نه

شاید

نه ولش من از اون دوما که نمیترسم ( دروغ نمیگی؟ بابا نزدیک بود بمیری مثلا😑)

به این فکر میکنم این همه سختی کشیدم و هنوز دارم ادامه میدم

خونه رسیدم

بالشتو پرت میکنم اونور

بسه دیگه من میخوام خواهرم پیشم باشه

میخوام از مدرسه امدم یکی حالمو بپرسه بگه چطوری؟ خوبی؟

دوست دارم بابا داشته باشم که همیشه هوامو داشته باشه مامان هم میخوام من چیزایی رو

میخوام که قبلا داشتم

فقط دردسر چرا من نمردم حداقل پیش کانائه بودم

پایان