روز مباهله مبااارک

روز #مباهله مبااارک

✨ اعمال:
غسل، روزه، خواندن دعای مباهله،
دورکعت نماز؛
درهر رکعت،حمد یکمرتبه، توحید ده مرتبه، آیه الکرسی ده مرتبه، سوره قدر ده مرتبه.
خواندن زیارت جامعه.

و مگر اهل حق را از رویارویی با دشمن باکی است؟!
مگر می ‏توان دل بسته حقیقت بود و بر شاخسار بلندش آویخت
و به دامان استوارش چنگ زد،
ولی در خطرها و مهلکه‏ ها پای سست نمود؟!

اهل حق را چه نسبت با ترس و هزیمت؛
که هرجا مجال بحث و جدال بود،
استوار و باصلابت، زبان به حق‏گویی
و دفاع از ایمان خویش می ‏گشایند و آن‏گاه که
دشمن کینه ‏توز لجوجانه بر باطل خویش پای می‏ فشرد،

به امر خداوند، مردانه او را به «مباهله»
و خدای را به داوری می‏ خوانند
تا هیمنه پوشالی باورهای اهل باطل،
به چشم بر هم زدنی نابود شود... .


چیزی از طلوع خورشید نگذشته بود
و هنوز خورشید سوزان جزیره ‏العرب،
گرمای خویش را بر خنکای بامدادان مسلط نکرده بود؛
ولی همه اهل مدینه در بیرون شهر، نگران و امیدوار،
انتظار واقعه‏ ای تازه را می ‏کشیدند.

آن سوتر، مسیحیان نجران نیز حاضر بودند؛
ولی نگرانی و دلهره در چهره‏هاشان موج می ‏زد،
از دیروز که پس از ساعت‏ها بحثِ بزرگانشان با رسول خدا
صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله و قانع نشدن آنها،
ناچار به پیشنهاد مباهله حضرت تن دادند،
تا امروز، خواب برچشمانشان حرام شده بود،...
ناگهان مردی فریاد زد رسول‏ خدا،
رسول خدا صلی‏ الله ‏علیه‏ و‏آله می‏ آیند.

همه گردن کشیدند تا ببینند آن حضرت با چه هیئتی
و به همراه چه کسانی به مباهله آمده.
خبر به بزرگ مسیحیان، «ابوحارثه»، رسید؛
او نیز عصا زنان خود را به جلوی جمعیت رساند
و حیرت‏زده رسول خدا صلی ‏الله ‏علیه ‏و‏آله را دید؛
در حالی که دست کودکی را در دست دارد
و کودکی خردسال نیز در آغوش اوست؛
آرام و باوقار، همراه جوانی نورانی در کنار
و زنی باوقار در پشت سر، پیش می ‏آید...


با شگفتی پرسید: اینان کیستند؟
کسی پاسخ داد:
آن جوان، پسر عم و داماد اوست
و آن زن نیز فاطمه دختر او و عزیزترین مردم در نزد او؛
و آن دو کودک نیز فرزندان آنها هستند...


ابوحارثه بی ‏درنگ گفت:
«چهره ‏هایی را می ‏بینم که اگر از خدا بخواهند
کوه‏ها را از جای برکَنَد چنین خواهد کرد ؛
بترسید و با آنها مباهله نکنید که هلاک خواهید شد
و حتی یک نصرانی در زمین باقی نخواهد ماند...».