سالروز آغاز ولایت و امامت و زعامت آخرین سحاب رحمت و یگانه
سالروز آغاز ولایت و امامت و زعامت آخرین سحاب رحمت و یگانه ذریه ذخیره دودمان آل طاها،
حضرت مهدی موعود (عج) بر منتظران و چشم انتظاران ظهور تبریک و تهنیت باد...
خلفای عباسی از طریق روایات زیادی که از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) و ائمه ی اطهار (علیهم السلام) در باره ی امام مهدی (علیه السلام)نقل شده بود، بر این حقیقت کاملا آگاه بودند که به زودی در خاندان اهل بیت (علیهم السلام)، نوزادی چشم به جهان خواهد گشود که بساط ظلم و فساد نظام های خود کامه را از جوامع بشری برخواهد چید
بر این اساس، دستگاه حاکم از زمان امام نهم (علیه السلام) به بعد، آن بزرگواران را بیش از پیش زیر نظر گرفته بود. حتی امام هادی (علیه السلام) و فرزندش امام عسکری را از مدینه به سامرا (مرکز خلافت عباسی) انتقال دادند تا اعمال و رفتار آنان را کنترل کنند. این فشارها در زمان امامت امام یازدهم به اوج خود رسید و ارتباط آن حضرت را با شیعیان به حداقل رساند.
اما مشیّت خداوند آن بود که به مصداق «یریدون لیطفوا نورالله بافواههم والله متم نوره و لوکره الکافرین»، این مولود مبارک در این خاندان وحی و نبوت، چشم به جهان گشاید.
با وجود مخفی بودن تولد این مولود، امام عسکری (علیه السلام) برای اتمام حجت و پیش گیری از انحراف های بعدی، خبر تولد امام دوازدهم را به دوستان و خویشاوندان و شیعیان خاص رساندند و حتی به برخی از آنان، امام (علیه السلام) را نشان دادند.
احمد بن اسحاق قمی یکی از بزرگان شیعه می گوید: خدمت امام عسکری (علیه السلام) شرفیاب شدم و خواستم در باره ی جانشین آن حضرت پرسش کنم. وقتی به حضور آن حضرت رسیدم، بی آن که من، پرسش خود را مطرح کنم، به من فرمودند:
«ای احمد! خدای متعال از هنگامی که آدم را آفرید، زمین را از حجت، خالی نگذاشته است و تا قیامت نیز آن را از حجت خالی نخواهد گذاشت. برای وجود حجت خداست که بلاها از اهل زمین، دفع می شود و نعمت هایی چون باران بر آنان نازل می شود و زمین، برکت و نعمت های موجود در خود را به انسان ها ارزانی می دارد».
اسحاق بن احمد قمی می پرسد: مولای من! امام پس از شما کیست؟ به دنبال این پرسش، امام به اندرون خانه وارد شدند. سپس در حالی که پسری در حدود سه ساله و هم چون ماه نورانی شب چهارده را در بغل داشتند، بیرون آمدند. آن گاه به من فرمودند:
«ای احمد! اگر تو نزد خدای متعال و حجت های او گرامی نبودی، پسرم را به تو نشان نمی دادم; همانا او هم نام رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) و هم کنیه ی اوست. او همان کسی است که زمین را از عدل و داد پر خواهد ساخت.
مَثل او در این امت، مَثل حضرت خضر (علیه السلام) است.
به خداسوگند! او به زودی غایب خواهد شدو دوره ی غیبت او به اندازه ای طول می کشد که بیشتر مردم به گمراهی و هلاکت گرفتار می شوند.
تنها کسانی که خداوند توفیق پایداری در امامت را به آنان ارزانی داشته است، نجات می یابند».
احمد بن اسحاق می گوید: سرورم! آیا نشانه ای هم وجود دارد تا به کمک آن، بیشتر اطمینان قلبی پیدا کنم؟ در این هنگام آن پسر بچه ی زیبا و نورانی، با لهجه ی عربی بسیار فصیح به آرامی فرمودند:
♦«منم بقیة الله در زمین; همان کسی که از دشمنان خدا انتقام می گیرد...».
حضرت مهدی موعود (عج) بر منتظران و چشم انتظاران ظهور تبریک و تهنیت باد...
خلفای عباسی از طریق روایات زیادی که از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) و ائمه ی اطهار (علیهم السلام) در باره ی امام مهدی (علیه السلام)نقل شده بود، بر این حقیقت کاملا آگاه بودند که به زودی در خاندان اهل بیت (علیهم السلام)، نوزادی چشم به جهان خواهد گشود که بساط ظلم و فساد نظام های خود کامه را از جوامع بشری برخواهد چید
بر این اساس، دستگاه حاکم از زمان امام نهم (علیه السلام) به بعد، آن بزرگواران را بیش از پیش زیر نظر گرفته بود. حتی امام هادی (علیه السلام) و فرزندش امام عسکری را از مدینه به سامرا (مرکز خلافت عباسی) انتقال دادند تا اعمال و رفتار آنان را کنترل کنند. این فشارها در زمان امامت امام یازدهم به اوج خود رسید و ارتباط آن حضرت را با شیعیان به حداقل رساند.
اما مشیّت خداوند آن بود که به مصداق «یریدون لیطفوا نورالله بافواههم والله متم نوره و لوکره الکافرین»، این مولود مبارک در این خاندان وحی و نبوت، چشم به جهان گشاید.
با وجود مخفی بودن تولد این مولود، امام عسکری (علیه السلام) برای اتمام حجت و پیش گیری از انحراف های بعدی، خبر تولد امام دوازدهم را به دوستان و خویشاوندان و شیعیان خاص رساندند و حتی به برخی از آنان، امام (علیه السلام) را نشان دادند.
احمد بن اسحاق قمی یکی از بزرگان شیعه می گوید: خدمت امام عسکری (علیه السلام) شرفیاب شدم و خواستم در باره ی جانشین آن حضرت پرسش کنم. وقتی به حضور آن حضرت رسیدم، بی آن که من، پرسش خود را مطرح کنم، به من فرمودند:
«ای احمد! خدای متعال از هنگامی که آدم را آفرید، زمین را از حجت، خالی نگذاشته است و تا قیامت نیز آن را از حجت خالی نخواهد گذاشت. برای وجود حجت خداست که بلاها از اهل زمین، دفع می شود و نعمت هایی چون باران بر آنان نازل می شود و زمین، برکت و نعمت های موجود در خود را به انسان ها ارزانی می دارد».
اسحاق بن احمد قمی می پرسد: مولای من! امام پس از شما کیست؟ به دنبال این پرسش، امام به اندرون خانه وارد شدند. سپس در حالی که پسری در حدود سه ساله و هم چون ماه نورانی شب چهارده را در بغل داشتند، بیرون آمدند. آن گاه به من فرمودند:
«ای احمد! اگر تو نزد خدای متعال و حجت های او گرامی نبودی، پسرم را به تو نشان نمی دادم; همانا او هم نام رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) و هم کنیه ی اوست. او همان کسی است که زمین را از عدل و داد پر خواهد ساخت.
مَثل او در این امت، مَثل حضرت خضر (علیه السلام) است.
به خداسوگند! او به زودی غایب خواهد شدو دوره ی غیبت او به اندازه ای طول می کشد که بیشتر مردم به گمراهی و هلاکت گرفتار می شوند.
تنها کسانی که خداوند توفیق پایداری در امامت را به آنان ارزانی داشته است، نجات می یابند».
احمد بن اسحاق می گوید: سرورم! آیا نشانه ای هم وجود دارد تا به کمک آن، بیشتر اطمینان قلبی پیدا کنم؟ در این هنگام آن پسر بچه ی زیبا و نورانی، با لهجه ی عربی بسیار فصیح به آرامی فرمودند:
♦«منم بقیة الله در زمین; همان کسی که از دشمنان خدا انتقام می گیرد...».
۴.۹k
۲۹ آذر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۸)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.