درون قفس تنگ وجودم

درون قفس تنگ وجودم
چشمانت آسمان شب مهتابی است
به وقت تاریکی شب های تنهایی

مرا هرشب به مهمانی قهوه ی
چشمانت بخوان تا فراموش کنم
تلخی ایام دلتنگی را با چشیدن
شیرینی لبانت.....

و چه سخت است و دشوار
اندیشیدن به رهایی از پشت
میله های آهنی قفسی به نام زندگی ...!