برف می امد شبی اشکی دعایم را گرفت

برف می امد شبی اشکی دعایم را گرفت
رد پای چشم تو شور و نوایم را گرفت

بر دل بیچاره ام رنگ غمی دیرینه بود
دست سنگ این زمانه دل ربایم را گرفت

هی نشستم ناله کردم درد فقدان تو را
سوی چشمم رفته و کوری بقایم را گرفت

راز خود را با خدایم گفتم او جان من است
خاک تو جانم شد و مامن سرایم را گرفت

حال من بی روی تو تعریف چندانی نداشت
تو طبیبم بودی و رفتی شفایم را گرفت

یک خواهر بودی و حالا که رفتی نازنین
شعر من بعد از تو هم بر لب صدایم را گرفت..