فراموش کردن سخته، خیلی سخته...

فراموش کردن سخته، خیلی سخته...
انتظار سخت تره، خیلی سخت تر...
اما سخت تر و دردتر از انتظار و فراموشی، بلاتکلیفیه!
اونجایی که بی حرف ولت می کنه و میره و تو سرگردون می مونی بین رفتن و موندن...
دو قدم میری و سه قدم برمیگردی...
سه قدم میری و چهار قدم برمیگردی...
آخرشم نه میتونی بری،
نه حقشه که بمونی!
برزخِ بلاتکلیفی از خود آتیش جهنم هم جهنم تره؛
هرموقع داشتین می رفتین تکلیف طرفتونو مشخص کنین و بعد بزنین به چاک...
اینجوری یا جون میده توی غیر ممکنِ فراموشی و راهشو میکشه و میره، یا می‌شینه منتظر به امید اون روزی که صبح دولتش بدمه و برگردین...
خلاصه هیچکسی رو توی بلاتکلیفی رها نکنین که بدتر و لاعلاج تر ازش دردی نیست توو دنیا!

تقدیم به تو
😉😘🥰