بدون بهانه

بدون بهانه
که نمیشود کاری کرد
بی دلیل که اتفاقی نمی افتد...
فکرش را بکن!
همین خندیدن ساده
همین گریه کردن
خوابیدن و بیدار شدن
شاد بودن و غمگین بودن...
تمام اینها بهانه می خواهد
و وای به حالت، اگر دلیل تمام اتفاق هایت بشود یک نفر دیگر...
اگر یک روز به خودت آمدی و دیدی
نه می توانی بخندی
نه میتوانی اشک بریزی...
نه دوست داری بیدار باشی
ونه دوست داری بخوابی...
نه چیزی شادت می کند
و نه از چیزی غمگین می شوی …
اگر یکدفعه دیدی
با نبودنش تمامت کرده است
تعجب نکن!
آدمها همین اند...
خطرناکند
بعضی هایشان رفتن بلدند...
پس از همان اول
دلیل زندگیت را
با احتیاط انتخاب کن...!