آینه زن ها را خوب می فهمدکه تمام غربت شان راپشت رژ قرمزخط چشم نازک و لاک های رنگارنگ شان پنهان می کنندهر صبح نقاب بی تفاوتی می زنندبه روی دلی کهآشوب و در هم استو لبخندمهمان ناخوانده ی بیقراری های هر روز آنهاست#کیانا