دنیا پر است از حرف های نگفته

دنیا پر است از حرف های نگفته ،
پر است از راه های نرفته،
کار های نکرده ،
خیال های بر باد رفته ...
انتظار های بی هدف..
توی اتاقمان آنقدر حرفِ جا مانده ،
آنقدر رویا داریم ، که جا برای خودمان نیست ...
آنقدر انتظار برای ما شدن، که دیگر منی نیست...
آخر غرق می شویم 
میان بغض ها و میان همان حرف های نزده
میان خودمان !
غرق میشویم میان نبودن های یک طرفه!
میان سیل اندوه به لب رسیده..