‍ نعمت

‍ #نعمت
#دستغیب

چرا نعمت را نمیبینم
این نعمت های بی پایانی که #خدا به ما ارزانی فرموده اگر یک هزارم آن را مخلوقی به ما داده بود،
آیا استحقاق فرمانبرداری او را در خود نمی دیدیم؟
پس چطور است احسانهای #الهی که اگر نعمتهایش را بشمارید، بشمار نیاید؟
آمال و #آرزوها نمی گذارند نعمتهای موجود را ببینید. فقط جهت مفقودی و عدمی چیزهایی را که میخواهید می بینید،
که نداشتن آن هم مصلحتهائی دارد که در حقیقت نبودن آن نعمتی است که شخص نمی فهمد.
مانند بچه خردسالی که پدر و مادر این همه به او محبت و احسان می کنند - از بیداری و بدخوابی شبها و زحمات خوراک و لباس و مواظبت تربیت او- ولی اگر بهانه چیزی گرفت که برایش ضرر دارد،
اگر به او ندهند شروع به گریه و زاری می کند،
و تمام داده ها را نداده می گیرد، و همان هوسش را در نظر می گیرد.
حال همه ما با خدایمان چنین است.
اگر به نظرمان یک جهت نقصی در زندگی ما بود که آن هم هوس بچه گانه است؛ دیگر نعمتی که خدا بما داده نمی بینیم.
مثل اینکه اصلا به ما نعمتی نداده است. و پناه بر خدا، به #قضا و #قدر الهی اعتراض می کنیم.

شهید سید عبد الحسین #دستغیب
بندگی، راز آفرینش، ج1، ص 126 و 127