چرا یهویی دنیامون انقد تغییر کردچرا هرنوجوونی حداقل ی

چرا یهویی دنیامون انقد تغییر کرد؟؟چرا هرنوجوونی حداقل یہ عکس با تیغ و چشای گریون و خون دارہ؟؟چرا انقد بد شدیم؟انقد دپ شدیم؟مگہ نمیگفتن نوجوونی بهترین دورہ زندگیہ؟پس چرا جهنمہ؟؟چرا آمار خودکشی توی نوجوونا انقد بالاعہ؟چرا مردہ متحرک شدیم؟؟ چرا افکار و بدنمونو لت و پار میکنیم؟؟چرا زندگیمونو با چن تا توهم احمقانہ تشکیل دادیم؟ چرا بہ هر حس اشتباہ یا فعالیت بیش از حد هورمونی میگیم عشق؟؟ چرا فک میکنیم هرکی بیشتر دل بشکونہ و هرکی بیشتر دلشکستہ بشہ شاخ ترہ؟؟ چرا شدیم چن تا لاشی کہ هی بیشتر تو کثافت و لجن فرو میریم؟؟ چجوری میخوایم وقتی بزرگتر شدیم جای چن تا زخم احمقانہ رو بہ بچهامون نشون و توضیح بدیم؟؟چطور میخوایم نسل بچهامونو با این افکار احمقانہ پرورش بدیم؟ چطور میخوایم از دوران نوجوونی و تینیجری برای بچهامون حرف بزنیم و روشون اثر بد نذاریم؟ چرا خاطرہ های خوب نسازیم؟ چرا وقتی دورهم جمع میشیم برای هم خاطرہ های خوب و خندہ دار تعریف نکنیم؟ چرا زندگیمون معطوف شدہ بہ مدل جدید موهای پسرہ و حالت آرایش دخترہ و زندگی رو زندگی نمیکنیم؟؟ چرا هرچی بیشتر بزرگ میشیم بیشتر تو لجن فرو میریم؟ چرا تعداد گناهامون از موی سرمون هم بیشتر شدہ؟ چرا نمیخوایم قبول کنیم کہ این کثافتی کہ بهش میگیم زندگی اصلا قابل قبول نیس؟ چرا هرکی یہ چنل دپ هشصد کا دارہ وو فک میکنہ دیگہ تہ شاخیہ؟؟ چرا افسردگی بیداد میکنہ تو سن ما؟ چرا هرکی دپ ترہ باکلاس ترہ؟ چرا نمیخوایم بہ خودمون بیایم و این وضعیتو تغییر بدیم؟؟