احساسات یکطرفه

آدم هر روز تو زندگی و توی روابطش با بقیه درسهای مهم و بعضا فراموش نشدنی میگیره...
واقعیتش اینه که اگرم نخواد بگیره درسها رو تو سرش فرو میکنند...
آدمایی که میان و تو صفحات مجازی از خودشون مطلب یا پستی میذارن، حرفی میزنند معمولا بخاطر این نیست که لزوما در جهت اعتلای سطح فلان و بهمان قدمی برداشته باشند...
فقط میان حرفایی که تو دلشون تلنبار شده و جایی نمیتونند بزنند اینجا بگن و برن...
این حرفا میتونه درد دل باشه یا شکایت یا دوستت دارمی که مونده یا هرچی...
من اما از اون دسته آدما بودم که اگه کسی بود که تصمیم میگرفت بشنوه و دوست داشت بشنوه اینهمه غر و شکایت و چرا و اما رو توی مجازی داد نمیزدم...
اینو بهش گفتم... و اونم خیلی سرد و بی تفاوت گفت خب هرجا راحت تری بنویس...
شاید این جمله به نظر خیلیا جمله خاصی نباشه اما برای من یعنی پایان...
پایان بودنی که فکر میکردم هست اما نیست...
شما تا حالا مثل اون انیمیشن کوتاه، با خودتون شطرنج بازی کردید؟
اینکه آدم با خودش شطرنج بازی کنه مثل احساسات یکطرفه است...
یه جا وسطش میزنی زیر همه چیز...
این میز توی پارک لاله اصفهان خیلی توجه منو جلب کرد.
میز شطرنجی که فقط یه صندلی داشت...
این میز جون میده برا آدمایی که باید بار یه احساس عمیق و عشق یکطرفه رو بدوش بکشند...
یکطرفه البته لزوما به این معنا نیست که طرف مقابل حسی نداره...
نه...
اما سوال من اینه که کارکرد عشق چیه؟ مگه نه اینکه عشق باید آدما رو رشد بده؟ پس لزوما یه حس درونی نمیتونه باشه و نبایدم باشه...
چون اگه باشه میشه میز شطرنجی که فقط یه صندلی داره...
شما اگه این صندلی رو میدیدین چی به ذهنتون میرسید؟!
#عاشقانه #عشق #تنهایی