سلام بر عــــــــــرفه

سلام بر عــــــــــرفه
روزی که اکسیر لطف الهی،
دل های زنگار گرفته از گرد و غبار عصیان و غفلت را، زندگی می بخشد.
«عرفه»، روز معرفت است، روز جاودانگی و ابدیت، روز عشق و فرزانگی.
روزی که غبار عصیان و افسار گسیختگی، از قلب ها زدوده می شود
روزی که هنگامه ی حضور و شوق «توبه» است.
«عرفه»، روزی است که ملایک در عرفات، سبد سبد گلواژه های رحمت الهی
و طَبق طَبق شیرینی اجابت در دست، می رسند.
«روز عرفه»، روز عشق است و مهربانی؛
روز بهار فرصت ها و هنگام رویش گلستان «رحمت» است.
«عرفه» نگین انگشتری ذی حجه است، نغمه ی زیبای شکفتن در باغ صفا و مروه،
شعر مشعر دل، صفای «صفا دلان»، مروّت «مروه پویان» و زمزمه ی «زمزم نوشان» است.
«عرفه»، روز اشک است و ناله. «عرفات»، سرزمین اشک ها،
سرزمین عشق، سرزمین میعاد، سرزمین نور و سرور،
سرزمین تقوا و توبه و سرزمین درد و درمان است.



عرفه»، روز دعاست و دعا، قرارگاهِ اجابت در درگاه رحمت پروردگار حسین علیه السلام .
«عرفه»، روز خداست و خدایی شدن.
در عرفه، می توان دستان رحمت خدا را بر سر بندگان حس کرد.
حجتش بی پرده نمایان است و رحمتش بی کران.
«عرفه»، روز شکستن بت های درون است روز بریدن از خاک و پیوند با افلاک.
پهن دشت عرفات
جلوه گاهی است که در آینه اش
چهره ی روشن وحدت پیداست
همه در زیر یکی سقف بلند
به مناجات و عبادت مشغول
اشک بر دیده و با بار گناهی بر دوش
همه در راز و نیاز،
جامه ای ساده و یکسان بر تن.

التمـــــاس دعـــــــــا

اٌللٰهٰمّ صَلّ عَلیٰ مُحَمّد وَ آلِ مُحَمّدوَعَجّل فَرَجَهُم

اللهم عجل لولیک الفرج...