مادر به خیمه و دو جوانش به قتلگاه

مادر به خیمه و دو جوانش به قتلگاه

پا می کشند راه نفس باز وا کنند

در آخرین نفس که نفس بر لب آمده

می خواستند مادر خود را صدا کنند

اما ز خیمه گاه نیامد به جای او

زود آمدند تا سرشان را جدا کنند

عباس اگر نبود که چیزی نمانده بود

می خواستند هر چه که تیغ است جا کنند