گاهی بعضی از آدم ها می شوند مسکن زندگی ما

گاهی بعضی از آدم ها می شوند مُسَکِن زندگی ما
تمام درد هایمان را با بودنشان فراموش میکنیم
اولین پناهمان می شوند در لحظه هایی که خوب نیستیم
هر ٨ ساعت،هر ٦ ساعت، هر ١ ساعت
مُدام آن ها را وارد زندگیمان میکنیم
درست است ؛خوب می شویم، درد هم یادمان میرود
اما فکر بعدش را هم بکنید
روزی که شاید مُسَکِنی نبود
یا حتی روزی که به دُز مسکن همیشگیمان عادت کردیم و خوب نشدیم
زندگی ای که به مسکن عادت کرد،
دیگر به تنهایی از پس درد ها بر نمی آید
دیدگاه ها (۱)

نیستی اماچه بی اندازه میخواهمتو «عشق» شاید همین باشددوست دا...

خسته نکن گلویت را عاقدسه بار که سهل استهزار بار هم بگویی وکی...

از تو بهتر ؟تا دلت بخواهد از تو بهتر آمد !نه اینکه تو بهترین...

گاهی دوست داشتن آنقدر دَمِ دستمان است که فراموش میکنیم باید ...

در جست و جوی حقیقت(پارت25 بخش 2)

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط