پارت سی و پنجم. رد پا

رفتم و دیدم هنوز به سالن عمومی اسلیترین نرسیده. چند دقیقه منتظرش موندم
کمی شک کردم اما هنوز اونجا موندم
نیمه شب بود و من هنوز اونجا بودم
نگاهی به ساعت انداختم یک ساعت گذشته بود و هنوز پیداش نشده بود
دیگه واقعا نگران شده بودم و وسایل رو همون جا رها کردم و سریع حرکت کردم تو راهرو ها
راه رفتم و اروم اسمشو صدا میکردم
*دراکو*
*دراکو*
صدایی کوچیک شنیدم
از پشت سرم بود برگشتم تا نگاه کنم
چیزی پشت سرم نبود
برگشتم به سالن اسلیترین
دیدم یکی از قاب های سالن داشت تکون میخورد قاب رو برداشتم و هدسم درست بود
همون راهرویی بود که ریگولوس راجبش میگفت دقیقا با همون مشخصات
از موهاش اونو شناختم دراکو بودـ
هنوز خبر نداشت منم اینجام
دستشو گرفتم و
با لحن جدی گفتم
اما: دراکو! اینجا چیکار میکنی؟
دراکو: تو منو از کجا پیدا کردی؟
اما: اگر اصلا بدونی امروز قرار بوده بهت نقاشی یاد بدم و تو یکساعت تاخیر داشتی!
دراکو: ببخشید
اما: الان ببخشیدت فایده نداره!
دراکو: میدونم. نگرانم شدی نه؟
اما: خب اره
دراکو: ببخشید نگرانت کردم
اما: اصلا برای چی رفتی تو اون تونل
تو که میدونستی خطرناکه!؟


دراکو: بازم ببخشید ولی من.......