خاصترین دختر زمین بودم من

خاص‌ترین دخترِ زمین بودم من،
اونکه خدا بهتر ازش نیافریده! بودم،
اما فقط تو حرفاش!
تو همون حرفا که هرشب مث یه لالاییِ رویایی تو گوشم میخوند و فرداش یادش میرفت چیا گفته!
میگفت بهترین زندگی رو برام میسازه اما زندگی‌ای که ازش حرف میزد همیشه تو رویامون موند.
افتخارش بودم ولی افتخاری که از همه پنهان میشه! افتخاری که حرف مردم دنبالشه و باید تو پستو نگهش داشت!
زندگیش بودم اما فقط به وقتِ دلتنگیش!
قولِ موندن نمیداد ولی قولِ موندن ازم میگرفت!
هیچکاری بلد نبود جز اینکه وقتی ناراحتم اشکامو پاک کنه بگه وقتی ازم دلگیری یا عصبانی، وقتی منو به فحش میکشی جذاب‌تری. بلد بود با زبونش اونقد قربونم بره که تهش اشکم بشه خنده و اعتراف کنم به دوست داشتنش و قولِ موندن بدم.
هیچوقت آدم نشد ولی بلد بود با زبونش آدمیتِ همه رو زیرِ سوال ببره تا خودشو توجیه کنه.
من سالها اونقد دوستت دارم و تو بهترینی و تو خاص ترینی و تو ماه ترینی و بدون تو میمیرم شنیدم و ندیدم که حالا هیچ عشقی رو باور نمیکنم مگر زندگیش کنم.
خیلی قولا داده بود... خیلی قرارا گذاشته بود... قرار بود بعدِ رفتنم ... بعدِ اون همه اشکی که ریخت، بمیره ... اما نمُرد...
بعدِ تو میمیرم کوچیک ترین دروغش به من بود
من دیگه هیچ دوستت دارم و بهت میبالمی رو که روی زبون بلغزه و توی عمل گم باشه رو باور نمیکنم.
من دیگه حتا شعر و ترانه های عاشقانه رو باور نمیکنم.
من دیگه تا یه عشق رو زندگی نکنم، باورش نمیکنم.
من مینویسم ... من مادرِ کلمه هام
اما دیگه دلم برای کلمه ها نمیره
منو بی‌کلام به زندگی بگیر و بخواه و عاشقم کن
بدونِ دوستت دارمی که به حرف بیاد و به عمل نه!

#مانگ_میرزایی
@maangmirzaei