کاش بی هوا می رفت

کاش بی هوا می رفت...
یک روز که چشم باز می کردم...
می دیدم نیست...
یک روز...
یک هفته
یک سال...
دلتنگِ جای خالی اش می شدم ...
و آرام آرام از چشمانم می افتاد
مشکل اینجاست که "بهانه" آورد...
یک بهانه ی احمقانه...
و حالا این منم
که می دانم تا آخر عمر ...
برایش احمق فرض خواهم شد،
اگر قصدِ رفتن دارید ...
لطفا بی هوا بروید...
ناگهانی، بی بهانه..