تو اگر خویشِ منی، پیشِ منی، نیش چرا؟! میکنی قلبِ مرا عرصه یِ تشویش چرا؟! ای که آزار مرا مشیِ مداوم کردی! من که سرباز توأم، مات چرا؟ کیش چرا؟!
دیدگاه ها (۷)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.