عمریست در آغوش آه و حسرت و دردم

عمریست در آغوش آه و حســـرت و دردم
آبستن یک مشت شعــر ساکت و سردم

حالم به هم می ریـزد ازدنیای بی مهری
زاییده ام شعر تری که هست همـــــدردم

در هر ردیف شعر من غـــــم می کند بیداد
مصرع به مصرع بیت بیتش از جهان طردم

شــــاید به ظاهر آن گل زیبــــا و شادابم
در باطنــــــم اما همان برگ گُـــــل زردم

خنجر نزن بر من شُــدم مانوس با شعرم
رو ســـوی شعرم پشت بر دنیایتان کردم