راه نورانی شدن

راه نورانی شدن
***
انسان برای نورانی شدن و پیوند با نور هستی، باید جان گل‌آلود و قیر اندود شده خود را تطهیر و لای روبی کند. آینه روح را که زنگار گرفته از گرد و غبار طبیعت بشوید تا آفتاب توحید در او متجلی شود. عالم طبیعت، عالم تاریک و چرکین است
﴿ظُلُماتٌ بَعْضُها فَوْقَ﴾ [1]تاریکی هایی است برخی بالای برخی دیگر؛
باید رفع حجب ظلمانی کرد و سر از چاه طبیعت بیرون آورد تا نظر به ما وراء طبیعت بیافتد .
پاک و صافی شو و از چاه طبیعت به درآی
که صفایی ندهد آب تراب آلوده [2]
ای همسفران هشدار! چه بسا سر و ریش آدمی سفید می شود اما دل او مثل قیر سیاه است و در تاریکی فرو رفته است و هر لحظه بر تاریکیهای وجود او افزوده می شود ، اگر آدمی عمر طبیعی خود را بدون طهارت جان سپری کند، حاصلی جز همان تاریکی ها نخواهد داشت.
نه شکوفه ای نه برگی نه ثمر نه ساقایه دارم
متحیرم که دهقان به چه کار کشت ما
─────────────────

[1] (سوره نور ، آیه 40 )
[2] دیوان حافظ-غزل شماره ۴۲۳