چمدانت را که به دست می گیریچیزی در من از دست می رودباور

چمدانت را که به دست می گیریچیزی در من از دست می رود…باور کردنی نیستکه چگونهحجم اینهمه خاطرهدر چمدان کوچکت جا می شود !فریاد می زنم اگراین بغض لعنتی امانم دهد !امان نمی دهد…پس آهسته زیر لب می گویم:"مراقب خاطره هایمان باش"