ما به ندرت برای کسانی که از ما بهترند راز دل می گوییم! حت

ما به ندرت برای کسانی که از ما بهترند راز دل می‌گوییم! حتی از محضرشان می‌گریزیم. در مقابل، بیشتر اوقات اسرار خود را نزد کسانی اعتراف می‌کنیم که به ما شباهت دارند و در ضعف‌ها و حقارت‌هایمان شریک‌اند.
بنابراین ما نمی‌خواهیم خودمان را اصلاح کنیم، یا بهتر شویم: زیرا در این‌ صورت ابتدا باید به حکم عجز و قصور خویش گردن نهیم! ما فقط می‌خواهیم که بر حالمان رقت‌آورند و در راهی که می‌رویم تشویق‌مان کنند! خلاصه می‌خواهیم دیگر مقصر نباشیم و در عین حال برای تزکیه نفس‌مان هم قدمی برنداریم!
.