بی عشق زیستن را جز نیستی چه نام است

بی عشق زیستن را ، جز نیستی چه نام است ؟
یعنی اگر نباشی ، کار دلم تمام است
با رفتن تو در دل سر باز می کند ، باز
آن زخم کهنه یی که در حال التیام است
وقتی تو رفته باشی ، کامل نمی شود عشق
بعد از تو تا همیشه ، این قصّه ناتمام است
از سینه بی تو شعری ، بیرون نیارم آورد
بعد از تو تا همیشه این تیغ در نیام است
از تازیانه نیز ، سر می کشد دل من
این توسنی که از تو با یک اشاره رام است
زیباتر از نگاهت نتوان سرود شعری
شعر تو ، شاعر من ! کامل ترین کلام است
وقتی تو رخ بپوشی در این شب مضاعف
هم ماه در مَحاق است ، هم مهر در ظَلام است
خواهی رها کن این جا ، در نیمه راه ما را
من با تو عشقم امّا ، ای جان ! علی الدّوام است
آری تو و صفایت ! ای جان من فدایت
کز من به خاک پایت ، این آخرین سلام است
می نوشم و سلامم هم چون همیشه با توست
ور شو کرانم این بار ، جای شکر به جام است
مرحوم حسین منزوی

منبع : کتاب مجموعه اشعار حسین منزوی . مؤسسه انتشارات نگاه . 1389 . ص 160 . غزل 117

ش ف : 15270
https://eitaa.com/srazsaveh
https://srazsaveh.persianblog.ir
https://t.me/srazsaveh
https://www.instagram.com/srazsaveh
تگ ها :
#گنجینه_علوی #ادبیات #شعر #غزل #غزل_معاصر #حسین_منزوی #بی_عشق_زیستن #عشق #رخ_پوشیدن_معشوق #هنر #آموزش #مؤسسه_انتشارات_نگاه #غزلسرای_نوآور