گلاله درودیان

بانو "گلاله درودیان" شاعر کوردستانی، زاده‌ی سال ۱۳۵۹ خورشیدی، در کامیاران است.

▪︎نمونه شعر:
(۱)
چەنێ ... بەیانی خەریکە نایێت!

هاتی 
لە هەرگیزەکانی منەوە
بۆ ئەگەرەکانی عورووجی ژنێکی دوور!
من نوتی مەقامی لەیلایەکی زەوینم لە سەر زار بوو
تۆ بێ‌دەنگییەکانی ئەم ئاسمانەت لە سەر شانی لێوم نووسی
ئێستاش منم و ژنێک
ئاڵۆزاوێکە لە ناخی دا
لە مێشکی دا قەرەباڵغە و 
لە گوڵ گوڵی کراسەکەیدا
بە شێعرەوە ژان ئەمگرێ!...

چەنێ... بەیانی خەریکە نایێت!
چەنی بە دەم ئەم تارماییەوە
بەیانی خەریکە نایێت!

هەر هیچ
خەریک بوو پەپوولە و دەلاقەی گوڵدانەکە و شار
گیانم ئەدا
گریانم تێکەڵ ئاسمان ئەبووم
تۆ هاتیت و 
بارانیش!
جەنابی تۆ 
ئیزنم هەیە 
بە دەم باوە
شتێ بڵێین؟!...


(۲)
[ترجمه‌ی از یک شعر کوردی]

مرا می بینی و می شنوی مرا!!!
... روسری ام پرچم غروب
اسارت موهات و ...
در نهایت تن و مانتو و روسری و اسارت ...
نکند عاشقم من ؟!...
این ایستگاه کدر بارانست و
گریه باران خاطرخواهی
بر سر آداب دخترانه فرو می بارم.



گردآوردی و نگارش:
#زانا_کوردستانی


منابع
- نشریه وزن دنیا.
http://rojhat.blogfa.com/post/24