اظهار انزجار از اعمال قبیح2
اظهار انزجار از اعمال قبیح2
در آیه دیگر، این قباحت و زشتی اعمال نامشروع جنسی به روشنی تذکر داده شده و خداوند متعال می‌فرماید: «وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنی إِنَّهُ کانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبِیلاً» (اسراء: 32)؛ و مرتکب زنا نشوید که کاری بسیار زشت و راهی بد است. این آیه علاوه بر اینکه از زنا نهی کرده است در حرمت آن مبالغه کرده، چراکه نفرموده این کار را نکنید، بلکه فرموده نزدیکش هم نشوید و این نهی را چنین تعلیل کرده که این عمل فاحشه است و زشتی صفت جدایی‌ناپذیر آن است، و این اظهار انزجار خود را با عبارت «وَ ساءَ سَبِیلاً» مورد تأکید قرار داده و به انسان‌ها می‌فهماند که این روش، روش زشتی است که به فساد جامعه، و نابودی انسانیت و شئون زندگی اجتماعی می‌انجامد (طباطبائی، 1374، ج 13، ص 117). البته به این نکته نیز باید توجه کرد که وقتی قرآن می‌گوید به این عمل شوم نزدیک نشوید، این تعبیر علاوه بر تأکیدی که در عمق آن نسبت به خود این عمل نهفته است، اشارة لطیفی به این است که آلودگی به زنا غالباً مقدماتی دارد که انسان را به تدریج به آن نزدیک می‌کند و آن مقدمات نیز متعلق نهی قرآن هستند اعمال قبیحی چون چشم‌چرانی، برهنگی، بی‌حجابی، کانون‌های فاسد، کتاب‌ها و فیلم‌های آلوده و خلوت با اجنبی (ر.ک: مکارم شیرازی و همکاران، 1374، ج 12، ص 103).
یکی دیگر از وجوه نمایان قبحِ اعمال شنیع جنسی، اظهار تنفر نسبت به انسان‌های بدکاره و پایین آوردن شأن و جایگاه آنهاست. در آیه‌ای از قرآن کریم آمده است: «الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلاَّ زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ الزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُها إِلاَّ زانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَ حُرِّمَ ذلِکَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ» (نور: 3)؛ مرد زناکار نباید جز با زن زناکار یا مشرک ازدواج کند و زن زناکار نباید جز با مرد زناکار یا مشرک ازدواج نماید و این (ازدواج) بر مؤمنان حرام شده است. اینکه خداوند در این آیه زانی و مشرک را با هم آورده، برای اهمیت دادن به گناه زنا است (طبرسی، 1360، ج 17، ص 97) و عطف مشرکان بر زانیان در واقع برای بیان اهمیت مطلب است، یعنی گناه زنا هم‌طراز گناه شرک است و در بعضی روایات هم وارده شده که شخص زناکار در آن لحظه‌ای که مرتکب این عمل می‌شود از ایمان بازداشته می‌شود (مکارم شیرازی و همکاران، 1374، ج 14، ص 362). بنابراین، اینکه خداوند مردان و زنان زناکار و آلوده را تنها درخور و شایسته مردان و زنان زانی و یا مشرک دانسته است، نهایت پستی مقام شخص زناکار را می‌رساند و قرآن کریم با بیان این عبارات نهایت قبح عمل زنا را بیان کرده و کراهت خود را از چنین عمل و چنین عاملی اظهار داشته است.
مؤلفه‌های تربیتی قرآن در طرح مسائل جنسی
نویسندگان
عبدالله غلامی _ نگار کرمی
در آیه دیگر، این قباحت و زشتی اعمال نامشروع جنسی به روشنی تذکر داده شده و خداوند متعال می‌فرماید: «وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنی إِنَّهُ کانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبِیلاً» (اسراء: 32)؛ و مرتکب زنا نشوید که کاری بسیار زشت و راهی بد است. این آیه علاوه بر اینکه از زنا نهی کرده است در حرمت آن مبالغه کرده، چراکه نفرموده این کار را نکنید، بلکه فرموده نزدیکش هم نشوید و این نهی را چنین تعلیل کرده که این عمل فاحشه است و زشتی صفت جدایی‌ناپذیر آن است، و این اظهار انزجار خود را با عبارت «وَ ساءَ سَبِیلاً» مورد تأکید قرار داده و به انسان‌ها می‌فهماند که این روش، روش زشتی است که به فساد جامعه، و نابودی انسانیت و شئون زندگی اجتماعی می‌انجامد (طباطبائی، 1374، ج 13، ص 117). البته به این نکته نیز باید توجه کرد که وقتی قرآن می‌گوید به این عمل شوم نزدیک نشوید، این تعبیر علاوه بر تأکیدی که در عمق آن نسبت به خود این عمل نهفته است، اشارة لطیفی به این است که آلودگی به زنا غالباً مقدماتی دارد که انسان را به تدریج به آن نزدیک می‌کند و آن مقدمات نیز متعلق نهی قرآن هستند اعمال قبیحی چون چشم‌چرانی، برهنگی، بی‌حجابی، کانون‌های فاسد، کتاب‌ها و فیلم‌های آلوده و خلوت با اجنبی (ر.ک: مکارم شیرازی و همکاران، 1374، ج 12، ص 103).
یکی دیگر از وجوه نمایان قبحِ اعمال شنیع جنسی، اظهار تنفر نسبت به انسان‌های بدکاره و پایین آوردن شأن و جایگاه آنهاست. در آیه‌ای از قرآن کریم آمده است: «الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلاَّ زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ الزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُها إِلاَّ زانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَ حُرِّمَ ذلِکَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ» (نور: 3)؛ مرد زناکار نباید جز با زن زناکار یا مشرک ازدواج کند و زن زناکار نباید جز با مرد زناکار یا مشرک ازدواج نماید و این (ازدواج) بر مؤمنان حرام شده است. اینکه خداوند در این آیه زانی و مشرک را با هم آورده، برای اهمیت دادن به گناه زنا است (طبرسی، 1360، ج 17، ص 97) و عطف مشرکان بر زانیان در واقع برای بیان اهمیت مطلب است، یعنی گناه زنا هم‌طراز گناه شرک است و در بعضی روایات هم وارده شده که شخص زناکار در آن لحظه‌ای که مرتکب این عمل می‌شود از ایمان بازداشته می‌شود (مکارم شیرازی و همکاران، 1374، ج 14، ص 362). بنابراین، اینکه خداوند مردان و زنان زناکار و آلوده را تنها درخور و شایسته مردان و زنان زانی و یا مشرک دانسته است، نهایت پستی مقام شخص زناکار را می‌رساند و قرآن کریم با بیان این عبارات نهایت قبح عمل زنا را بیان کرده و کراهت خود را از چنین عمل و چنین عاملی اظهار داشته است.
مؤلفه‌های تربیتی قرآن در طرح مسائل جنسی
نویسندگان
عبدالله غلامی _ نگار کرمی
۶.۹k
۰۳ تیر ۱۳۹۹
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.