اظهار انزجار از اعمال قبیحقسمت اول

اظهار انزجار از اعمال قبیح(قسمت اول)

در قرآن کریم آمده است: «وَ لا تَقْرَبُوا الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ» (انعام: 151)؛ و به کارهای زشت چه آشکار و چه پنهانش نزدیک نشوید. واژة «فواحش» جمع فاحش و به‌معنای قول یا فعل قبیح و بسیار زشت است (مصطفوی، 1360، ج 9، ص 36) و خداوند متعال در کلام خود زنا، لواط و نسبت دادن زنا به مردان و زنان پاکدامن را از مصادیق فاحشه شمرده و از ظاهر کلام بر می‌آید که منظور از فاحشه ظاهری، گناه علنی و مقصود از فاحشه باطنی، گناه سری و روابط نامشروع برقرار کردن به صورت مخفیانه است، و اما نهی‌ای که در آیه آمده است و بندگان را به دوری از فاحشه دستور داده است به این جهت است که چنین اعمال شنیعی اگر مورد تحریم واقع نمی‌شد، شفاعت و زشتی‌اش از میان می‌رفت و شایع می‌گردید، چراکه این امور از بزرگ‌ترین موارد علاقه نفس است و نفس از محرومیت درباره آنها به خاطر طبیعتی که دارد سخت ناراحت می‌شود، درصورتی‌که به خود واگذار شود به سرعت فحشاء را در بین جامعه شیوع یافته (طباطبائی، 1374، ج 7، ص 517) و با شیوع منکرات و اعمال قبیح جنسی، فساد رفته‌رفته کل جامعه را فرامی‌گیرد.

این نهی قرآن از نزدیکی به اعمال قبیح نوعی اظهار انزجار خدای تعالی از فواحش است که یکی از اصول و شیوه‌های تربیتی قرآن در مسائل جنسی است، چراکه نهی از جانب خداوند تعالی هنگامی صادر می‌شود که متعلق آن نهی امری ناپسند و مورد ذم خدای تعالی باشد و وقتی بنده از پروردگارش خائف است و او را شایسته اطاعت می‌داند، وقتی عملی را مورد کراهت و نفرت خداوند متعال دانست از آن دوری می‌کند و قبح آن اعمال بیش از پیش برایش روشن می‌شود.

مؤلفه‌های تربیتی قرآن در طرح مسائل جنسی
نویسندگان
عبدالله غلامی _ نگار کرمی

#قرآن #فحشا

#مؤلفه‌های_تربیتی_قرآن_در_طرح_مسائل_جنسی