خدایــــــــــــــــــــــــــــا...

خدایــــــــــــــــــــــــــــا...
مـــــــــن، نه یعقوبم!
و نه اینجا کنعان است!
پس چگونه بگویم:
" یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور"
نه نوحم!
که به عمر هزاران ساله خود دلخوش باشم!
و بگویم:
" پایان شب سیه سپید است... "
نه ایوبم!
که آنقدرها صبر کنم و به خود نهیب بزنم!
" گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی... "

مـــــــــن انسانم، ضعیفم، شکسته ام، تنهایم...
خدایا به من یک لبخند بزن...