میگن قلب هر کس به اندازه ی مشت بسته ی اونه اما من قلبهایی

میگن قلب هر کس به اندازه ی مشت بسته ی اونه اما من قلبهایی را دیدم که به اندازه دنیایی از محبت عمیقن. دلهای بزرگی که هیچگاه در مشتهای بسته جای نمی گیرن ؛ مثل غنچه ای با هر تپش شکفته می شن. دلهای بزرگی که مانند کویر نامحدودن و تشنه ن, تا اینکه ابر محبت ببارد.
در عوض دلهایی هم هستن که حتی از یک مشت بسته کوچیک هم کوچیکترن ؛ دلهایی که شاید وسیع هم بتونن باشن اما بیش از یک بند انگشت هم عمق ندارن و تو هرگاه خواستی بدونی قلبت چقدر بزرگه به دستت نگاه کن وقتی که “مهربانی” را به دیگران تعارف می کنی …

دل نوشته .
.
سعی کردم به چشمها خیره نشوم ، چشم هر کسی رازی داره که پنهان کرده .
سعی کردم لبخندی داشته باشم ، شاید کسی ببینه و کمی دلش باز بشه.
سعی کردم به گل های پارک کنار خونمون سلام کنم ؛ گلها همیشه به دنبال نگاه های عابران سرگردونن .
سعی کردم بوی آدمیان را در باد بسپارم به ذهن ، شاید بوی آشنایی که راه رو گم کرده پیدا بشه.
سعی کردم به نبودن بیاندبشم ؛ بودن مساله نیست ، نبودن مهم تر است.
سعی کردم احساس زنی رو که سر چهارراهی گل می فروخت بفهمم ، شاید شمارش ثانیه های چراغ قرمز طولانی تر بشه.
سعی کردم دوست بدارم چون دوست داشتن ساده است.
سعی کردم یک رو باشم چون زشترین کلمه درویی هس
پس ساده باشیم و یک رو …

پی نوشت:زشت ترین کلمه "دورویی" است ... یک رنگ باش.

پ ن:سادگی درد زیادی داره ولی با همه درداش شیرینه یه جاهایی طعم انسانیت میده ولی بقیه بهش میگن خریت !!!
samin29