بسم الله الرحمن الرحیم
بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت دوم : روزهای پایانی ماه مبارک رمضان - آمادگی برای بدرقه :
برخی وضعشان بسیار بهتر از کفار، مشرکان و مسلمان نماها میباشد، اما آنها نیز از روزۀ این ماه، به جز دهان بستن از خوردن و آشامیدن، و از نماز به جز انجام حرکاتی با بدن و رها کردن الفاظی در فضا چیزی نفهمیدند؛ قرآن مجید را میبوسند، و سر تاخچه، سفرۀ عقد یا روی قبر می گذارند و دیگر با آن کاری ندارند! اینها نیز غافلانند، افرادی سطحی نگر، ظاهر گرا و کوتاه بین!
اما مؤمنان، اهمیت، جایگاه و عظمت ماه مبارک رمضان را کم و زیاد درک کردهاند - میدانند که خداوند منّان از آنها دعوت نموده تا در این ماه مبارک، میهمان او باشند - میدانند که در این ماه مبارک، نماز و روزه و سایر عباداتشان مقبول و مأجور میباشد - میدانند که اگر به این میهمانی کریمانه وارد شوند، از تلاوت یک آیه از قرآن مجید، ثواب ختم قرآن مجید می برند - در این ماه، خوابشان عبادت و نفسشان تسبیح میباشد - گناهانشان تماماً بخشوده میشود و دعاهایشان شنیده می شود - و میدانند که این ماه مبارک، فقط برههای از زمان نیست، بلکه روح دارد، حقیقت وجودی دارد، میآید و با میهمانان خداوند سبحان، مجالست مینماید و سپر آنان میگردد.
این گروه، ازنزدیک شدن این دوست خوب، خوشحال میشوند و به استقبالش می روند - با رسیدنش خود را در سرور و امنیّت میبینند - و از رفتن این همنشین پُر برکت الهی، نه تنها ناراحت میشوند، بلکه به وحشت میافتند.
این گروه، قدردان و شاکرند، لذا با احترام و محبت در گفتار و عمل، خود را برای فراق آماده میسازند و هنگام وداع، به زیبایی با او خداحافظی میکنند و با خود وعده میکنند که آثار، برکات، نعمات و فیوضاتی که خداوند متعال در این ماه به آنان ارزانی داشته است را تا رمضان کریم بعدی، حفظ نمایند.(پایان)
قسمت دوم : روزهای پایانی ماه مبارک رمضان - آمادگی برای بدرقه :
برخی وضعشان بسیار بهتر از کفار، مشرکان و مسلمان نماها میباشد، اما آنها نیز از روزۀ این ماه، به جز دهان بستن از خوردن و آشامیدن، و از نماز به جز انجام حرکاتی با بدن و رها کردن الفاظی در فضا چیزی نفهمیدند؛ قرآن مجید را میبوسند، و سر تاخچه، سفرۀ عقد یا روی قبر می گذارند و دیگر با آن کاری ندارند! اینها نیز غافلانند، افرادی سطحی نگر، ظاهر گرا و کوتاه بین!
اما مؤمنان، اهمیت، جایگاه و عظمت ماه مبارک رمضان را کم و زیاد درک کردهاند - میدانند که خداوند منّان از آنها دعوت نموده تا در این ماه مبارک، میهمان او باشند - میدانند که در این ماه مبارک، نماز و روزه و سایر عباداتشان مقبول و مأجور میباشد - میدانند که اگر به این میهمانی کریمانه وارد شوند، از تلاوت یک آیه از قرآن مجید، ثواب ختم قرآن مجید می برند - در این ماه، خوابشان عبادت و نفسشان تسبیح میباشد - گناهانشان تماماً بخشوده میشود و دعاهایشان شنیده می شود - و میدانند که این ماه مبارک، فقط برههای از زمان نیست، بلکه روح دارد، حقیقت وجودی دارد، میآید و با میهمانان خداوند سبحان، مجالست مینماید و سپر آنان میگردد.
این گروه، ازنزدیک شدن این دوست خوب، خوشحال میشوند و به استقبالش می روند - با رسیدنش خود را در سرور و امنیّت میبینند - و از رفتن این همنشین پُر برکت الهی، نه تنها ناراحت میشوند، بلکه به وحشت میافتند.
این گروه، قدردان و شاکرند، لذا با احترام و محبت در گفتار و عمل، خود را برای فراق آماده میسازند و هنگام وداع، به زیبایی با او خداحافظی میکنند و با خود وعده میکنند که آثار، برکات، نعمات و فیوضاتی که خداوند متعال در این ماه به آنان ارزانی داشته است را تا رمضان کریم بعدی، حفظ نمایند.(پایان)
- ۴۸۷
- ۰۹ فروردین ۱۴۰۴
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط