لا آدمزاد موجود عجب و غرقابل دره مخصوصا تو لحظ

كلاً آدميزاد موجودِ عجيب و غيرقابل دركيه. مخصوصاً توى لحظه ى خداحافظى، لحظه اى كه بفهمى رابطه تموم شده، همه چى از بين رفته، از اون دور شدنا اى كه بدونِ اينكه بفهمى ازت دور بشه و يهو به خودت بياى ببينى نيست و ديگه نداريش. كاش آدما رفتن بلد نبودن، كاش موندنا و تلاش براى بودن بين روابط خيلى بيشتر بود. هرچند به قول مهران مديرى رفتن كه دليل نميخواد، موندن دليل ميخواد.