شاعران را وسوسه کرده دو چشمان سیاهت

شاعران را وسوسه کرده دو چشمان سیاهت
غرق در مصرع و ابیاتند مژگان و‌نگاهت

آری هر کس دیده آن‌رخسار تو مفتون شده‌
من که دیوانه شدم شعر و غزل هایم به فدایت

یاد تو در بیت بیت شعر من در حال جولان
ای که وزن و قافیه بخشد به شعرم یاد هایت

عطر خوش بوی نفسهای تو در جان من است
ای که یک باغ آبرو گیرد ز عطر گیسوهایت

با تو پایان می پذیرد غصه از این زندگی
مستی من با تو شور انگیز شد جانم برایت

گم شدم در تو که تا پیدا نمایم خویش را
#باقی آن وقتم که خود را محو کردم در فنایت