عاقبت عشقِ زمینی را به عشق آسمانی باختیم

عاقبت عشقِ زمینی را به عشق آسمانی باختیم
عاقبت ما کشتیِ دل را به دریای جنون انداختیم

تا رها گردیم از دلواپسی در آنسوی خط زمان
ما در عرش کبریایی خانه ای از جنس ایمان ساختیم

با تو ام بانیِ عالم با تو ام ای مهربانم
ای تو خورشید فروزان من شبم شب را بسوزان

کوچکم با قطره بودن راهی ام کن سوی دریا
عاقبت باید رها شد روزی از زندان دنیا

سیر در دنیای معنا بی زمان و بی مکان
وصل در عین جدایی زندگی با جانِ جان

🎗 ️ عاشقان در شوق پروازند از این خاکدان
چون که باشد پای یک عشق خدایی در میان...🎗 ️