دلم از دنیا گرفت پناه بردم به صحن تو نشستم در چایخانها

دلم از دنیا گرفت، پناه بردم به صحن تو، نشستم در چایخانه‌ات… چایی آمد و بغضم هم… فقط تو می‌دانستی چه دردی ریخته بودم در آن استکان.