تفسیر قرآن

پیام‌های آیات 10 تا 13 سوره الرحمن

- تمام هستى يك مدبّر دارد، نه آن گونه كه بعضى مشركان براى هر يك از آسمان و زمين يك مدبّر خاص مى پنداشتند. «السّماء رفعها... و الارض وضعها»

- زمين براى كاميابى و بهره بردارى همه موجودات زمينى و از جمله انسان است. «وضعها للانام»

- قرآن، ابتدا نعمت هاى معنوى و سپس نعمت هاى مادّى را شمارش مى كند. «علّم القرآن... علّمه البيان... فيها فاكهة و النّخل»

- ميوه، نقش مهمى در تغذيه انسان دارد. بعد از آفرينش زمين، نام ميوه آمده است. «والارض... فيها فاكهة»

- در ميان ميوه ها، ارزش خرما از بقيه جداست. «فيها فاكهة... والنّخل»

- پوسته و حتّى غلاف دور نباتات، نعمت است. «والحبّ ذو العصف»

- بوى خوشِ گياهان، يكى از نعمت هاى الهى است. «و الريحان»

- تكذيب آيات الهى، سرزنش را به دنبال دارد. «فباىّ آلاء ربّكما تكذبان»

- جن نيز مثل انسان، مسئول، مكلّف و بهره مند از نعمت هاى زمين است. «فباىّ آلاء ربّكما تكذّبان»

- خداوند نعمت ها را براى رشد و تربيت همه جانبه انسان و جن آفريده است. «آلاءِ ربّكما»

بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
دیدگاه ها (۰)

ماه رمضان

احکام

تفسیر قرآن

روایت

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط