گاهی آدم می خواند

گاهی آدم می خواند،
رمانی نیمه تمام دارد، می‌رود خانه، چای دم می‌کند، تکیه به بالشی می‌دهد و نرم نرم می‌خواند.
خب، بدک نیست. برای خودش عالمی دارد.
اما بدبختی این است که هر شب نمی‌شود این کار را کرد. آدم دلش می‌خواهد بنشیند و با یکی در مورد کتابی که خوانده است حرف بزند، درست انگار دارد دوره‌اش می‌کند؛ اما کو تا یکی این‌طور و آن همه اُخت پیدا بشود؟

#هوشنگ_گلشیری
برهٔ گمشدهٔ راعی