ماییم و شب تار و غم یار و دگر هیچ

ماییم و شب تار و غم یار و دگر هیچ

صبر کم و بی تابی بسیار و دگر هیچ

ماییم و لبا لب شدن از یار و دگر هیچ

منصور و اناالحق زدن از دار و دگر هیچ

گر راه به مرهمکده عشق بیابی

الماس بنه بر دل افکار و دگر هیچ

بر لوح مزارم بنویسید پس از مرگ

کای وای زمحرومی دیدار و دگر هیچ

در حشر چو پرسند که سرمایه چه داری

گویم که غم یار و غم یار و دگر هیچ

از کعبه گر این بار برونم بگذارند

ناقوس به دست آرم و زنّار ودگر هیچ

عرفی به غلط شهر ه شهرست ببینید

صد گل زده بر گوشه دستار ودگر هیچ