خانه های دیروز عجب صبری دارند...

خانه‌های دیروز عجب صبری دارند...
روزهای تیره و روشن زیادی داشته‌اند
عروسی و عزا و خنده و دعوا و گریه و عشق زیاد دیده‌اند
و هنوز هم قرص و محکم بایک دنیا راز بر زمین ایستاده‌اند...
شاید معرفتشان به ساکنانشان شبیه است...!
به نظرم خانه‌ها آدم‌های درونشان را بزرگ می‌کنند
پیر می‌کنند، و در خود خاک می‌کنند...
و اینجا عجیب بو داشت
حس داشت
جان داشت
حرف داشت
و پر از راز بود...🍃