هبوط.......

هبوط.......
اول نوشت
این ذهن که آبستن
شعری تازه است
برای تولدش
هیچ انتظاری در هیچ چشمی نمی‌بیند
و ناگهان نیمه شبی
در منتهی الیه
سپیده دمی
زیبا
چشم باز خواهد کرد
ناف تنهاییش
بقای نوازش های
شاعرانه ای
که در گوش معشوقه ای
خوانده خواهد شد

هبوط تابستان 1403