کلام حضرت امیر(ع)

حضرت علی (ع) می‌فرمایند: تا زمانی که واعظی از درون انسان را موعظه نکند، موعظه دیگران بر او سودی نخواهد بخشید، که اشاره به این امر است.

نکاتی مهم در باب نصیحت در پایان عرض می‌شود:

1) ناصح باید تا حدّ امکان از لحاظ سنی از کسی که نصیحت‌اش می‌کند، بزرگتر باشد یا اگر سن او کمتر است، باید نصیحت شونده حداقل او را به عنوان یک انسان عاقل و خیرخواه قبول داشته باشد.

2) از حضرت علی (ع) در نامه‌ای خطاب به مالک اشتر در نهج البلاغه آمده است: سخن بدگوی را زود باور مکن، زیرا کسی که بدگویی می کند دغل‌کار است هر چند چهره ناصح به خود گیرد.

از حدیث پرواضح است ممکن است کسی از روی خصومت یا حسادت، در جلد نصیحت از او بر ما بدگویی کند که هدفش نصیحت ما نیست بلکه دور کردن کسی از ما برای نیات شخصی خویش است.

3) کلامی از امام سجاد (ع) در بحارالأنوار است که نصیحت زیاد و طولانی باعث بدبینی می‌شود. پس نصیحت باید کوتاه و مفید باشد و نباید سخنرانی منبری و طولانی باشد.

4) از حضرت علی (ع) آمده است: نصیحت باید در خفا و به حالت فردی صورت گیرد که اگر کسی را در جمع به قصد نصیحت سخن گویی، او را نصیحت نکرده‌ای بلکه سرزنش و عتاب‌اش نموده‌ای.



#خدایا_دوستت_دارم
#نشرصلوات