قهر که میکنی...

قهر که میکنی دلم میخواهد دنیا را بهم بریزم تا دلت با من صاف شود...
قهر که میکنی به تمام جرمهای نکرده ام اعتراف کنم بلکه آرامش به نگاهت برگردد...
قهر که میکنی پر میشوم از دلخوری از خودم...
قهر که میکنی حتی آسمان هم با من سرسنگین میشود...
حتی خدا هم جواب سر بالا میدهد...
زمین هم مدام سنگ می اندازد پیش پایم...
قهر که میکنی، ساکت که میشوی، در لاک تنهاییت که میروی تازه میفهمم چقدر دوریم...
قهر که میکنی و نمیتوانم با یک کیک الهام پز و یک لیوان چایی ناب دلخوری هایت را بخرم تازه یادم می افتد چقدر دوریم...
قهر که میکنی و نمیتوانم غم را با یک مسافرت کوتاه دو نفره به عمق کویر از نگاهت ببرم تازه می فهمم چقدر دوریم...
قهرهایت تاریکی دنیای من است...
به قول مرحوم شکیبایی قهر هم میکنی قهر کن اما با من حرف بزن...
که حرف چشمه زلال محبت انسانهاست...
#حضرت_یار
#به_وقت_دلتنگی




#عشق