بابک

می‌‌گفت هم‌دیگر را خواهیم دید
در حالی‌‌که هر دو یقین داشتیم
وداع آخر است
امّا اصرار داشتیم
دردهایمان را به هم تعارف کنیم
گفتیم به امید دیدار
و من به امید دیدار را
در حالی زمزمه می‌‌کردم
که یقین داشتم هرگز باز نخواهم گشت.