آن قدر دوستت دارم که گاهی از وحشت به لرزه می افتم

آن قدر دوستت دارم که گاهی از وحشت به لرزه می افتم!
زندگی من دیگر چیزی به جز تو نیست. خود من هم دیگر چیزی به جز خود تو نیستم.
چهره ات تمام زندگی مرا در آینه ی واقعیت منعکس می کند و این واقعیت آن قدر عظیم است که به افسانه می ماند!
تو را دوست دارم؛ و این دوست داشتن، حقیقتی است که مرا به زندگی دلبسته می کند.
همه ی شادی هایم در یک لبخند تو خلاصه می شود؛ و کافی است که تو قیافه ناشادی بگیری تا من همه ی شادی ها و خوشبختی های دنیا را در خطوط درهم فشرده ی آن، ــ چهره ای که خدا می داند چقدر دوستش می دارم ــ گم کنم...! احمد شاملو/
از نامه هایش به آیدا