شدم

ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺗﺸﻮﯾﺶ ﺑﻮﺩ
ﺑﺮﮒ ﺳﺒﺰﯼ ﺗﺤﻔﻪ ﯼ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﺑﻮﺩ
ﮐﺎﺵ ﺗﺎ ﺩﻝ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﯽ ﺷﮑﺴﺖ
ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ
ﮐﺎﺵ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺩﻝ ، ﺩﻟﯽ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺩﺍﺷﺖ
ﻫﺮ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﯾﮏ ﺳﺒﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ
ﮐﺎﺵ ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﺳﻔﺮﻩ ﻫﺎ ﺗﺸﻮﯾﺶ ﺁﺏ ﻭﻧﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻧﺎﺯ ﺭﺍ ﺩﺯﺩﯾﺪ ﻭ ﺑﺮﺩ
ﺑﻮﺳﻪ ﺭﺍﺑﺎ ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﭼﯿﺪ ﻭ ﺑﺮﺩ
ﮐﺎﺵ ﺩﯾﻮﺍﺭﯼ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺎ ﻧﺒﻮﺩ
ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺗﺮ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺩ
ﮐﺎﺵ ﻣﻦ ﻫﻢ ﯾﮏ ﻗﻨﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﺷﺪﻡ
ﺩﺭﺗﺐ ﺁﻭﺍﺯ ﺟﺎﺭﯼ ﻣﯽ شدم

سهراب سپهری
دیدگاه ها (۲)

خودساخته ای میگفت : هنگامیکه از درون زلال باشیخداوند به تو ن...

خار خندید و به گل گفت سلامو جوابی نشنیدخار رنجید ولی هیچ نگف...

ما را بارها و بارها از خودشان دلگیر میکنندبا احساسمان بازی م...

دل من هرزه نبود ؛دل من عادت داشت که بماند یک جا ..به کجا ؟مع...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط